Van Tea Adema leerde ik tijdens mijn Kindercoach opleiding dat het bij het opbouwen van zelfvertrouwen heel belangrijk is om eerst een stevig fundament te bouwen. Je kan een kind vragen: ‘Weet je nog hoe moeilijk het was voor je om te leren fietsen? Je viel er in het begin steeds af, maar je bleef het proberen. Als je eraf viel, klom je er weer op. Je merkte dat het beter ging toen je je stuur recht hield. Uiteindelijk leerde je balans houden en nu fiets je zo weg zonder erbij na te denken. Zo gaat het ook bij dit nieuwe vak dat je gaat leren.’ De manier waarop kinderen leren lopen, fietsen en zwemmen vertelt vaak veel over de manier waarop ze nieuwe dingen leren. Sommige kinderen blijven hulpmiddelen gebruiken, terwijl ze allang ‘zonder zijwieltjes’ kunnen fietsen. Anderen moeten altijd over een ‘hobbel’ heen. Net als je meer hulp wilt inschakelen dan kunnen ze het ineens toch. Dan zijn er ook die kinderen bij wie je je afvraagt of ze het ooit gaan doen. Schijnbaar zonder te oefenen gaan ze ineens praten of fietsen en kunnen ze het opeens. Ze hebben net zolang de kunst afgekeken tot ze zeker wisten dat ze het konden, voordat ze het gingen doen. Herkenbaar? Ik herken wel een aantal kinderen in mijn omgeving in deze beschrijvingen.
Hoe geef je complimenten?
Ik begon meestal wel overal aan, maar na een tijdje sloeg de twijfel toe. Kan ik dit eigenlijk wel? Sommige dingen ging ik steeds minder doen, zoals autorijden. Op een gegeven moment dacht ik dat ik er niet goed in was en het misschien beter helemaal niet meer kon doen. Toen was het mijn vader die zei. ‘Maar Chris, toen je 20 was, reed je in mijn bus naar Friesland en weer terug. Natuurlijk kan je het wel!’ Mijn vader had zonder al die cursussen wel begrepen wat hij moest zeggen op dat moment. Het hielp. Als ik dat toen al kon dan kan ik het nu nog steeds. Ik heb een eigen auto gekocht en ik rij nu overal heen. Eh.. ok…, toegegeven…, bij een nieuwe route voel ik spanning, maar ik weet nu hoe ik me moet ontspannen en positief denken en ik doe het wel!
Bij onzekere kinderen helpt het niet om lege complimenten te geven: Goed zo! Goed gedaan! De druk om het de volgende keer weer ‘goed’ te doen, wordt alleen maar groter. Benoemen wat ze precies goed hebben gedaan en hoe ze geleerd hebben van hun fouten en hoe het ze in het verleden toch gelukt is, biedt meer houvast voor de toekomst.
Realistisch zelfbeeld
Daarbij hebben kinderen meer aan een realistisch zelfbeeld dan aan een opgeblazen zelfbeeld. Laten we zeker ook niet het spreekwoord ‘Hoogmoed komt voor de val’ vergeten. We leven in een competitieve wereld, waarin veel mensen bezig zijn met de beste willen zijn. Er zijn heel wat ouders die hun kinderen de hele dag vergelijken met anderen en ze constant aanmoedigen om de beste te zijn en anderen te verslaan. Er zijn kinderen die onzeker worden van die vergelijkingen, maar anderen worden er arrogant van en denken dat ze beter zijn of moeten zijn dan anderen. Als dat niet lukt, zijn ze verbaasd en teleurgesteld. Iedere tijdsgeest heeft zijn eigen goede en minder goede kanten, maar de maatschappij is nu al individualistisch genoeg. Laten we onze hand in eigen boezem steken en voor de gulden middenweg gaan. Zie vooral elkaars talenten en laat ze tot bloei komen en geef elkaar een helpende hand!
Liefs, Christine
